هدف از این مطالعه، بررسی بینش ابن سینا در مورد طب سالمندان و ریشه‌یابی نحوه طراحی این واژه و این رشته مهم پزشکی و بهداشت است که به طور اشتباه به ره‌آوردهای علمی نیمه دوم قرن ۲۰ میلادی، نسبت داده شده است. به منظور نیل به این هدف، پس از بررسی کتاب کامل قانون در طب اثر ابن سینا ، به جستجوی واژه‌های مرتبط با پیری، سالخوردگی، سالمندی و... پرداخته و مشخص شد که بسیاری از عناوین فعلی مرتبط با طب سالمندان، جزء فصول و موضوعات اصلی این کتاب بوده است. در این کتاب، شرح مفصلی در مورد بهداشت سالمندان، دستورات غذایی سالمندان، نوشیدنیهای مناسب برای سالمندان، ورزش سالمندان، خواب و استراحت سالمندان و دیگر موارد مرتبط به چشم می‌خورد و علاوه بر آن به موضوعات دیگری نظیر تأثیر محیط بر پیری زودرس، تأثیر عقیمی و باروری بر زمان آغاز سالمندی، تأثیر سالخوردگی بر حساسیت و مقاومت در مقابل بیماریهای عفونی، تبهای شدید و دردهای مهلک نیز پرداخته و به این وسیله در آغاز هزاره دوم میلادی، مبانی طب سالمندان و تفاوت آن را با طب سایر سنین مطرح کرده است. با توجه به افزایش امید به زندگی در سطح کشور و تغییرات آشکار در رأس هرم سنی در جهت افزایش جمعیت سالمندان و در نتیجه افزایش نیازهای پزشکی و بهداشتی آنان، در آغاز هزاره سوم میلادی با تأسی به افکار ابن سینا و تأکیدهای سازمان جهانی بهداشت، نیاز به این رشته احساس شده و به این شاخه مهم پزشکی پرداخته می‌شود.
