سابقه و هدف: در سال‌های اخیر به کارگیری طب مکمل و سنتی در کشورهای رو به توسعه و توسعه یافته رو به افزایش است. هدف این مطالعه بررسی میزان آگاهی زنان باردار از طب مکمل و سنتی، میزان به کارگیری و نیز دلایل استفاده از آن در دوران بارداری می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی، ۳۲۰ مادر بستری در بخش بعد از زایمان بیمارستان‌های استان مازندران طی ماه‌های اسفند تا تیر ۴-۱۳۹۳ مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با پرسش‌نامه خود ایفد طی ۳-۲ روز بعد از زایمان جمع‌آوری گردید. جهت یادآوری ۱۴ روش طب مکمل و سنتی در ابتدای پرسش‌نامه ذکر گردید. میزان شناخت و به کارگیری روش‌ها و فاکتورهای مربوطه مورد ارزیابی واقع شد. داده‌ها با آمار توصیفی و آزمون کی اسکوار تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد  ۴۵/۱%  از نمونه ها حداقل با یکی از روش‌های طب مکمل و سنتی آشنا بودند. همچنین ۲۶/۸ زنان از این روش‌ها در دوران بارداری استفاده کرده که گیاهان دارویی (۹/۵%)، دعا درمانی (۶.۵%)، آب درمانی (۵%) و حجامت (۴/۱%) شایع‌ترین روش‌های به کار گرفته شده بود. اکثر زنان این روش‌ها را در طول بارداری به کار گرفته بودند (۳۹/۲%). مهم‌ترین دلیل به کارگیری روش‌ها بی‌خطری آنان ذکر شد و ۸۴/۹% آنان از روش‌ها رضایت داشتنند. نتایج نشان داد زنانی که با روش‌های طب مکمل و سنتی آشنا بودند به‌طور معنی‌داری از این روش‌ها بیشتر استفاده کرده بودند. ارتباط معنی‌داری بین کاربرد روش‌ها و مشخصه‌های دموگرافیک یافت نشد.

نتیجه گیری: اگرچه کاربرد طب مکمل و سنتی در زنان باردار این مطالعه وسیع نبود اما، به دلیل نبودن اطلاعات کافی دال بر بی‌خطری استفاده از آنان هم برای مادر و هم برای جنین در دوران بارداری، بررسی این مهم در دوران بارداری ضروری می‌باشد.