به‌نظر می‌رسد علی رغم سرمایه گذاری بسیار زیادی که طی چند سال گذشته در عرصه‌ی تاریخ پزشکی کشور انجام شده است، امّا این سرمایه‌گذاری‌ها و چشم انداز نتایج به بار آمده از آن در عرصه‌ی مطالعات و پژوهش‌های تاریخ پزشکی دوره‌ی اسلامی هنوز به بار ننشسته و وافی به مقصود نبوده است. شاید یکی از دلایل این رخداد، نبود چشم انداز و مطالعات نظری در این زمینه باشد. در مقاله‌ی حاضر، پس از گزارشی کلی از چراها و چگونگی لزوم نظریه‌پردازی در عرصه‌ی تاریخ پزشکی، به این نکته می‌پردازیم که این فضای نظریه‌پردازانه نیازمند زیرساخت‌هایی است و با معرفی نمونه‌هایی از این زیرساخت‌ها، می‌کوشیم چند دغدغه از الزامات نظریه پردازی در زمینه‌ی تاریخ پزشکی را بررسی نماییم.