ادرار یکی از مواردی است که در طب‌ ‌سنّتی ‌ایران جهت تشخیص وضعیّت سلامت مورد استفاده قرار می‌گیرد. در طب سنّتی، پزشک در راستای کمک به تشخیص بیماری، از نمونه‌ی ادرار که در متون مختلف با نام‌های بول، تفسره و به طور مجازی قاروره نامیده شده است، بهره می‌برده است. نکته‌ی مهم این است که در متون مختلف طب سنّتی به زمان و شرایط و نحوه‌ی جمع‌آوری ‌نمونه اشاره شده است، به علاوه با بررسی کیفیت ادرار از لحاظ رنگ ادرار، قوام ادرار و کیفیت‌هایی از این دست تشخیص افتراقی‌های ظریفی در این باب آورده شده است. در این‌ مقاله به بررسی دیدگاه‌های طب سنّتی در زمینه‌ی چگونگی اخذ ادرار اعم از زمان گرفتن نمونه، شرایط و محل نگهداری نمونه‌ی ادرار و همچنین طریقه‌ی جمع‌آوری ادرار اشاره خواهد شد. به‌علاوه مروری گذرا بر تشخیص افتراقی‌های حاصل از بررسی ماهیت و کیفیت ادرار اعم از رنگ و قوام و بوی ادرار و همچنین وضعیّت ادرار در سنین و شرایط مختلف خواهیم پرداخت.