سابقه و هدف: در کتاب قرآن کریم اشاراتی به اثرات بعضی رنگ‌ها مانند رنگ زرد در ایجاد شادی و نشاط در انسان شده است. در علوم جدید نیز درک رنگ و رنگ‌درمانی یک واقعیت روان‌شناختی فیزیولوژیک شناخته شده است و از تابش الکترومغناطیسی طیف مرئی (رنگ‌ها) در درمان بیماری‌ها استفاده می‏‌شود. مطالعۀ حاضر با هدف بررسی اثر رنگ بر آدمی و رنگ‌درمانی از دیدگاه آیات و روایات، طب سنّتی و طب نوین در جهت تأیید علمی بودن این نظریه از دیدگاه علوم نوین طراحی شد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه کتابخانه‌ای و توصیفی که حاصل کار بر روی آیات، روایات و متون معتبر طب سنّتی است، سعی شده است که علاوه بر تحلیل مفهوم رنگ‌درمانی، تکامل علمی آن از گذشته تا به امروز ارزیابی شود و مقالات جدید نیز برای کشف اصول علمی آن مورد بررسی قرار گیرد.

یافته‌ها: حکمای طب سنتی بر اهمیت حیاتی رنگ‌ها در پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری‌ها تأکید داشتند. در این مکتب اخلاطی از رنگ چهرۀ فرد برای کمک به تشخیص مزاج وی و به دنبال آن توصیه‌های غذایی کاربردی در این مزاج برای پیشگیری از ابتلا به بیماری و در نهایت استفاده از رنگ‌های مخصوص در اطراف فرد بیمار برای کمک به بهبود سریع‌تر بیماری توصیه شده است. پرهیز از نگریستن به رنگ سرخ در فرد مبتلا به خون دماغ به دلیل به حرکت درآمدن خون، استفاده از اشیای قرمز رنگ در سمت مخالف چشم لوچ برای بهبود لوچی شواهدی از این درمان‌هاست که مستندات علمی برای برخی از آنها در مقالات جدید وجود دارد.

نتیجه گیری: به‌نظر می‌رسد که استفاده از نظریه کهن رنگ‌درمانی در کنار درمان‌های جدید می‏‌تواند به تشخیص و بهبود سریع‌تر بیماری‌ها کمک کند و توسعۀ علم در زمینۀ انرژی الکترومغناطیسی نور می‌تواند به کشف ابعاد جدید این نظریۀ کهن کمک کند.