سابقه و هدف: درماتیت آتوپیک یک بیماری التهابی خارش‌دار شایع و مزمن پوست است که تاثیر عمیقی بر کیفیت زندگی بیماران می‎‎گذارد. وجود ضایعات پوستی که خارش شدیدی دارند نه فقط خواب بلکه فعالیت‌های روزمره و عملکرد اجتماعی بیمار را نیز مختل می‎کند و از طرف دیگر هزینه‌های قابل توجهی برای بیمار، خانواده و اجتماع به دنبال دارد. اگرچه درماتیت آتوپیک در موارد خفیف با استفاده از مرطوب کننده‌ها ‎‎، کورتیکواسترئیدهای موضعی و آنتی هیستامین‌های خوراکی قابل کنترل است اما در موارد متوسط تا شدید اغلب به داروهای ساپرس کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین، آزاتیوپرین و کورتون‌های سیستمیک نیاز پیدا می‎شود که عوارض جانبی فراوانی را در پی خواهد داشت. همین مساله باعث شده که بیماران تمایل زیادی به استفاده از درمان‌های مکمل و جایگزین داشته باشند. در طب سنتی ایرانی چندین بیماری با علایم مشابه درماتیت آتوپیک مطرح شده‎اند‎ که درمان مشترک همه آن‌ها ماءالجبن افتیمونی است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه با بررسی منابع طب جدید و سنتی به تبیین درماتیت آتوپیک از دیدگاه طب سنتی و مدرن می‎‎پردازد و با ارائه ماءالجبن افتیمونی به عنوان یک گزینه درمانی و مشخص نمودن مکانیسم احتمالی اثر آن سعی می‎‎کند یک راهکار جدید در درمان درماتیت آتوپیک پیش رو قرار دهد.
یافته‌ها: مطالعات نشان داده است ماءالجبن و افتیمون هر دو خواص ضدالتهابی دارند. علاوه بر آن مصرف ماءالجبن می‎‎تواند به ترمیم پوست کمک کند، میزان خارش را کاهش داده و قدرت تطابق با استرس ناشی از این بیماری مزمن را در فرد افزایش دهد. 
نتیجه ‎گیری: این فرضیه مطرح می‎‎شود که مصرف داروی سنتی ماءالجبن افتیمونی می‎‎تواند به عنوان یک درمان مکمل در درماتیت آتوپیک مطرح باشد.