وجود و کیفیت سیستم‌های دانش پزشکی در میان تمدن‌های گوناگون نشان از میزان اهمیت و توانمندی پزشکی آن اقوام داشته است. یکی از این سیستم‌ها، مکتب پزشکی شیراز بوده که کمتر مورد توجه مورخان و اندیشمندان متأخر قرار گرفته است. مکتب علمی شیراز که لقب دارالعلمی را به یدک می‌کشد، با دارا بودن مدارس علمی، بیمارستانها و مراکز درمانی و کتابخانه‌های مجهز شهرتی جهانی یافته بود. علما و دانشمندان بزرگی در این مکتب پا به عرصه نهادند که شیوه‌های نوینی در پزشکی ابداع نمودند، و رونق و پیشرفت پزشکی، را سبب شدند. در شماره قبل این نشریه به بررسی مکتب بزرگ پزشکی، که از دوره دیلمی تا آغاز صفوی ادامه داشت، پرداختیم، در این پژوهش به بررسی ادامه مکتب پزشکی شیراز از دوره صفوی تا پایان قاجار را مورد بررسی و تحلیل قرار می‌دهیم.
Golshani A, Hajianpour H. Shiraz Medical Doctrine from Safavid Period to Beginning of Qajar dynasty. jiitm 2013; 4 (1) :67-78 URL: http://jiitm.ir/article-1-243-fa.html
گلشنی علیرضا، حاجیان‌پور حمید. مکتب پزشکی شیراز از صفویه تا قاجاریه. مجله طب سنتي اسلام وايران. 1392; 4 (1) :67-78
