سابقه و هدف:کرونا ویروسها، باRNA تک رشتهای به طور گسترده منتشر و باعث بیماریهای تنفسی، گوارشی، کبدی و عصبی میشوند. هدف این پژوهش بررسی تأثیر کپسول پادزهر جهت کنترل علائم بالینی در بیماران مبتلا به COVID-۱۹ طی یک مطالعه بالینی پایلوت ارزیابی شده است. مواد و روشها: این یک مطالعه کارآزمایی بالینی (Clinical trial) کنترلشدۀ تصادفیشده است که در تابستان و پاییز ۱۴۰۰ شمسی، در استان مازندران با جامعه آماری بیمارانCOVID-۱۹ بر اساس پروتکل کشور ایران و برمبنای معیارهای تعیین شده صورت پذیرفت. در این مطالعه ۶۸ بیمار قطعی با انتخاب تصادفی، به دو گروه مداخله (پادزهر) و کنترل تقسیم شدند. کلیه بیماران مبتلا به کووید ۱۹ در بخش عفونی، داروهای درمان کرونا را دریافت کردند و گروه مداخله علاوه بر آن، روزانه ۶ عدد کپسول پادزهر (ساخت شرکت نیاک با شماره پروانه ساخت ۰۳۸۵-۹۴-س) را مصرف میکردند. دادهها با نرمافزار SPSS (version: ۱۷) به روش ITT آنالیز شد. ملاک قضاوت معنیداری آماری، مقدار P کمتر از ۰.۰۵ بود. یافتهها:در بدو بستری تفاوت معناداری بین دو گروه از نظر شدت علائم و نشانه ها وجود نداشت (P>۰.۰۵)؛ شدت علایم و نشانه ها در مدت بستری تفاوت معنادار آماری نشان نداد. در پیگیری بعد از ۱۴ روز، ۲۸ نفر از گروه دارو و ۲۴ نفر از گروه کنترل پاسخ دادند.۲۲ نفر(۷۸.۶%) از گروه دارو و ۱۱ نفر(۴۵.۸%) از گروه کنترل بهبود کامل علائم را ذکر کردند. هیچگونه عارضهای در مصرفکنندگان پادزهر مشاهده و گزارش نشد. نتیجهگیری:پادزهر سبب کاهش شدت علائم و نشانه های بیماری کووید-۱۹ شد ولی در مقایسه با گروه کنترل در دوران بستری، تفاوت معنادار آماری را نشان نداد. در پیگیری دو هفته بعد گروه پادزهر وضعیت بهتری داشتند و علائم باقیمانده در آنها کمتر بود.
نوع مطالعه: مروري |
موضوع مقاله: تخصصي دریافت: 1401/4/28 | پذیرش: 1401/1/10