خارشتر که تحت عنوان اُشترخار، حاج، عاقول و دَوَتیکانی نیز در منابع طب سنتی ایران شناخته می‌شود، گیاهی با خارهای فراوان است و در برخی نقاط خصوصا جنوب خراسان نوعی مان با نام ترنجبین توسط حشره‌ای سخت بالپوش بر روی آن تولید می شود. برای خارشتر افعال متفاوتی نظیر رادع، جالی، مفتح و تریاق سموم و برای ترنجبین افعالی نظیر ملیّن طبع و مسهل صفرا در طب سنتی ایران قید شده است. خارشتر به صورت خوراکی و موضعی جهت درمان بواسیر نافع است. عرق خارشتر جهت درمان سنگهای کلیوی کاربرد دارد. در این مقاله نام این گیاه و مان آن براساس خصوصیاتی که درمنابع طب سنتی برای آن مذکور است، مشخص گردید. نتیجه اینکه مشخصات خارشتر و مان ترنجبین در طب سنتی ایران به طور کامل با Alhagi persarum Boiss.&Buhse. Syn.: Alhagicamelorum L. از خانواده پروانه واران (Papillionaceae) مطابقت دارد.
Amin G, Khanavi M, Zolfaghari B, Rahemi R, Soltani A, Shams Ardekani M, et al . Khārshotor and Taranjebin. jiitm 2012; 3 (2) :235-238 URL: http://jiitm.ir/article-1-146-fa.html
امین غلامرضا، خانوی مهناز، ذوالفقاری بهزاد، رحیمی روجا، سلطانی ابوالقاسم، شمس اردکانی محمد رضا، و همکاران. و همکاران. و همکاران. و همکاران.. خارشتر و تَرَنجِبین. مجله طب سنتي اسلام وايران. 1391; 3 (2) :235-238
