ادبیات، آیینۀ فرهنگ و مناسبات اجتماعی زمانه است. بهداشت و پزشکی به مثابه جزئی از فرهنگ و زندگی اجتماعی، از دیرباز جایی در ادبیات داشته است. فنّ مقامهنویسی بهعنوان یکی از سبکهای پرطرفدار ادبی، بهویژه در ادبیات عربی و فارسی، رهآوردهای بسیاری برای پژوهشگران داشته است، از جمله در بازنمایی حیات اجتماعی. بدیعالزمان همدانی که او را مبدع این فنّ میدانند، در میانِ مقامههای خود یکی را به موضوع «پزشکی» اختصاص داده بوده است. این مقامه، در طول تاریخ به فراموشی سپرده شده و در بیشتر دستنویسها و تمامیِ چاپهای مقامات حذف شده است. خوشبختانه، دستنویسی در دانشگاه یِیل این «مقامهطبّی» را حفظ کرده است. در این مقاله، با اشارهای به فن مقامهنویسی و زمینههای تاریخی، اجتماعی و اهداف آن، به گزارش و تحلیل این مقامه طبّی نویافته پرداختهایم.