غذا از اهمیّت خاصی در حفظ سلامتی انسان برخوردار است. نیاز به غذا یک نیاز دایمی است تا آنچه را که بوسیله‌ی عوامل داخلی و خارجی به تحلیل می‌رود، جایگزین نماید. بدیهی است برخورداری از تندرستی، بدون داشتن تغذیه‌ی صحیح میسر نمی‌باشد. در مکتب طب ایرانی بر تغذیه‌ی صحیح و درمان از طریق غذا تأکید فراوانی شده است، تا آنجا که حکیم بزرگ ایرانی محمد بن زکریای رازی در قرن سوّم، اوّلین و مهم‌ترین تدبیر درمان را اصلاح یا تجویز رژیم غذایی می‌داند. در این متون کیفیات و عملکردهای مشخصی برای مواد غذایی و خوراکی مشخص شده است که بعضی با علوم جدید قابل تأیید بوده و برای بعضی معادلی در علوم جدید یافت نمی‌شود. در این مقاله گروه‌بندی مواد غذایی در منابع طب سنّتی ایران به طور دقیق تشریح گردیده و تلاش شده است تا تعاریف طب سنّتی ایران، کما بیش با اصطلاحات علم نوین تغذیه همانند‌سازی گردد. تشابهات مابین این مبحث در مکتب طب ایرانی با طب سنّتی چین نیز ذکر شده است.
