چکیده: اَفتیمون و کُشوث دو گیاه مطرح در طب ایرانی با کاربردهای متفاوت هستند که به‌علت شباهتهای زیاد ظاهری، اغلب به‌طور اشتباه به جای یکدیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند. واژۀ اَفتیمون (epithymum) یک لغت یونانی است با این تفسیر که “epi” در زبان لاتین به معنای "رویِ" و thymum”" به معنای "مربوط بهthymus " می‌باشد. با توجه به معنا و ماهیت آن که گیاهی سرخ فام ذکر شده، اَفتیمون همان گونۀ Cuscuta epithymum است که در حال حاضر نیز به وفور روی گیاه آویشن می‌روید و از دیدگاه طب ایرانی خاصیت مسهل سودا دارد و در درمان بیماری های ناشی از غلبۀ سودا مانند مالیخولیا، مانیا، صرع سوداوی و صداع سوداوی بهکار می‌رود.
در خصوص ماهیت گیاه کُشوث عنوان شده که ساق آن مایل به زردی و تیرگی و گل آن ریزه مایل به سفیدی و تخم آن کوچکتر از تخم ترب و مایل به تدویر و بهترین آن تازۀ زرد تلخطعم آن است که بر خارها می‌روید. ماهیت مذکور با گونۀ Cuscuta chinensis تطابق دارد که در حال حاضر نیز به وفور رویِ گیاه خارشتر دیده می‌شود. برای مفردۀ کشوث در طب ایرانی اثرات مفَتِّح و مُخرِج فضول لطیفه از عروق و مُنَقّی آنها از اخلاط فاسده و مقوی معده، کبد، طحال و رگ‌های خونی و همچنین مدر بول و حیض و شیر و عرق، ملیّن طبع و ُمنَقّی رحم ذکر شده است و در درمان تب‌های مزمن و ورم طحال کاربرد دارد.
