سابقه و هدف: استفاده از گیاهان دارویی روش اصلی حفظ بهداشت و درمان در تمدن‌های باستانی بوده است. با تغییر شرایط اقتصادی و اجتماعی مصرف و بکارگیری این گیاهان رو به ضعف و فراموشی گذاشته است، لذا به منظور حفظ این دانش ضرورت دارد که فرهنگ شفاهی اتنوبوتانی گیاهان، و وضعیت آن در مناطق مختلف بررسی شود؛ بنابراین تحقیق حاضر انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. از شهرستان فریدونشهر در طی سال‌های ۱۳۹۳-۹۴ گیاهان داروئی  شناخته شده جمع آوری و به روش علمی شناسایی و نامگذاری گردید. با مراجعه به تعداد ۱۵ نفر که به عنوان طبیب محلی معروف بودند، اسامی محلی و کاربرد درمانی آن‌ها در منطقه بررسی و ثبت گردید.

یافته‌ها: تعداد ۱۲۷ گیاه در منطقه فریدونشهر شناسایی و خصوصیات و بیشترین مصارف داروئی-درمانی آن‌ها ثبت گردید و در مورد شانزده گیاه مطالعه تطبیقی انجام شد و کاربرد آن‌ها در طب سنتی و محلی مقایسه گردید.

نتیجه گیری: بنظر می‌رسد که مطالعات اتنوبوتانی گیاهان برای دستیابی به گیاه درمانی منطقی ضروری بوده و ایران ظرفیت مناسبی برای توسعه این عرصه در پزشکی دارد.