پزشکی از جمله علومی است که تحت تعالیم عالیه اسلام در قرن اول تا سوم با حضور پزشکان جندی‌شاپور و حمایت تنی چند از خلفای عباسی رشد چشم‌گیری یافت و سپس با قدرت‌گیری آل‌بویه و دست‌یابی بر بخش‌های غربی به‌خصوص بغداد، پایتخت جهان اسلام، روند این تحولات شتاب بیشتری یافت.
بر همین اساس شناخت جایگاه پزشکی در زمان آل بویه به عنوان حلقه استمرار پیوند دانش پزشکی پیش از اسلام به دوران اسلامی از اهمیت به سزایی برخوردار است؛ به همین جهت هدف از این مطالعه بررسی بیمارستان‌های دوره آل بویه می‌باشد. نتایج تحقیق، بیان‌گر آن است که، حمایت‌های بی دریغ امرای آل‌‌ بویه به‌خصوص عضدالدوله موجبات ارتقای سطح بهداشت و درمان جامعه را به همراه داشته‌ است. پیامد عوامل فوق، جذب دانشمندان و پزشکان برجسته‌ای بود که بدون توجه به مشکلات گوناگون، به بهترین وجه به امر پزشکی و حتی انتقال اطلاعات طبی خود از طریق تهیه کتاب و حفظ آن‌ها به صورت تالیف، ترجمه چنان کارنامه درخشانی از خود به ‌جای گذاشتند که به جرات می‌توان این گونه نتیجه‌گیری کرد که حاصل تجربیات آنان پایه و اساس تمدن پزشکی غرب بوده است.