سابقه و هدف: علم اتنوبوتانی به تحقیق و بررسی چگونگی بهکارگیری مردم یک قوم، فرهنگ یا منطقۀ خاص از گیاهان بومی موجود در آن منطقه می‌پردازد. با توجه به اینکه روش‌ها و موارد مصرف گیاهان دارویی در مناطق مختلف متفاوت است، پژوهش حاضر با هدف آشنایی با فرهنگ استفادۀ سنتی از گیاهان دارویی منطقۀ بلوچستان جهت درمان بیماری‌ها انجام شد. مواد و روش‌ها: به این منظور پس از شناسایی گیاهان منطقه به‌طور هم‌زمان نام محلی، خواص دارویی، نحوۀ استفاده و سایر اطلاعات مربوط به گونه‌ها گردآوری شد. یافته‌ها: در این مطالعه ۲۰ گونۀ گیاهی متعلق به ۱۸ خانواده بررسی شد. بیشترین کاربرد دارویی گونه‌های مورد بررسی در این منطقه در درمان بیماری‌های گوارشی (۸ گونه، ۲۹/۶ درصد)، مسکن و درمان کوفتگی (۶ گونه، ۲۲/۲ درصد) و کاهش قند خون و چربی خون (۵ گونه، ۱۸/۵ درصد) و کمترین آن بیماری‌های چشم (۱ گونه، ۳/۷ درصد) می‌باشد. بررسی نوع مصرف گیاهان بیانگر این نکته بود که بیشترین نوع مصرف به‌صورت جوشانده و ضماد است. نتیجه‌گیری: با توجه به کثرت گیاهان دارویی در این منطقه و استفادۀ وسیع مردم بومی از آن‌ها جهت درمان بسیاری از بیماری‌ها می‌توان با مطالعات بیشتر به‌ویژه در دسته‌بندی بیماری‌ها به نتایج راه‌گشایی در زمینۀ کاربرد گیاهان دارویی در درمان بیماری‌ها دست یافت.
