یکی از آثار مهم ابن نفیس و به عبارتی تنها اثر او در چشم پزشکی، کتاب المهذّب فی الکحل المجرّب است. این کتاب در یک مقدمه و دو بخش شامل قواعد نظری و عملی چشم پزشکی، فروع این فن و داروهای مفرده و مرکبه امراض چشم و طریقه‌ی ساختن آن‌ها است. ابن نفیس در این کتاب به مباحث علمی بینایی (ابصار) وارد شده و ضمن طرح و ردّ نظریه‌ی دانشمندان پیش از خود، نظریه‌های جدیدی مطرح نموده که در زمان خود بدیع و از هر حیث علمی بوده است. نظریه‌ی بینایی وی در تکامل نظریه‌ی ابن هیثم است، ضمن آن که نظریه‌ی دانشمندان دیگر را نیز عیناً طرح و ایرادات وارده بر هر یک را مورد بحث قرار داده و آن را در ده فصل بسط داده است. علاوه بر آن وی به نوبه‌ی خود نظریه‌های تازه‌ای درباره‌ی بیماری‌های چشم و پلک و نیز دوبینی (احولی) دارد. در این مقاله، که نسخه‌ی خطی کتاب مزبور، با تکیه بر مباحث نشأت الحمارنه و شریفه رجب نگارش یافته، سعی بر آن شده است تا ضمن بررسی فصول و بخش‌های مختلف این کتاب بر اساس نسخه‌ی عکسی موجود آن در مرکز احیاء میراث اسلامی (قم)، به نظریه‌ی بینایی ابن نفیس به همراه مقایسه‌ی آن با نظریه‌ی پیشینیان پرداخته شود و نویافته‌های وی مشخص گردد.
