سابقه و هدف: طب بر اساس داستان‌های کهن ایرانی به پادشاهان اساطیری نسبت داده شد و بعد از ورود و نفوذ طب یونانی و اختلاط با طب سنتی ایرانی و متقاعب آن با ورود اسلام تالیف کتاب‌های طبی آغاز گردید و بعد یک دوران ثبات و استقرار طب ایرانی مطرح بود تا عصر قاجار که اوضاع نابسامان بهداشتی و شیوع بیماری‌های عفونی و پر تلافات طب جدید با تاسیس دارالفنون مطرح گردید و حوزه‌های طبی گسترش یافت و یکی از مشهورترین پزشکان در عصر ناصری و مظفری با تالیف کتاب "احیاء الطفال مظفری" بوسیله میرزا علی همدانی سهم شایسته‌ای در پیشرفت طب کودکان داشت که در این مقاله به معرفی آن اهتمام گردید. مواد و روش‌ها: تحقیق به روش مطالعه کتابخانه‌ای انجام گرفت. کتاب میرزا علی‌بن‌زین‌العابدین که در سال ۱۳۱۴ تدوین گردید و نیز کتاب‌ها و مقالات دوران قاجار مورد مطالعه قرار گرفت. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که تالیف کتاب حاصل آموزش‌های دکتر میرزا علی همدانی در دارالفنون و خارج از کشور بوده و بعلاوه مسائل پزشکی دوران قاجار و به‌ویژه مسائل و معضلات پزشکی در اطفال و اقدامات برای کاهش ضایعات و تلفات کودکان داشته باشد.
