سابقه و هدف: بدن انسان به منظور حفظ حیات، نیاز به مصرف انرژی دارد. بخش اعظم انرژی مصرف شده شامل میزان متابولیسم پایه می‌باشد که بین افراد مختلف، متفاوت بوده و عوامل متعددی بر آن تاثیر می‌گذارند. از سوی دیگر در مکتب طب سنتی ایران دیدگاه مزاجی وجود داشته و عوامل متعددی نیز بر نوع مزاج افراد اثر‌گذار است. تظاهرات گرمی و سردی مزاج و عوامل موثر بر آن‌ها دارای تشابهاتی با عوامل موثر بر میزان متابولیسم پایه می‌باشد. این تشابهات ما را بر آن داشت تا به بررسی مفهوم مزاج در طب سنتی و مقایسه آن با متابولیسم پایه بپردازیم. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مروری توصیفی است که با بررسی منابع مستند طب رایج و طب سنتی شامل منابع معتبر طب رایج و بانک‌های اطلاعاتی موجود و نیز نرم‌افزار کتابخانه جامع طب سنتی و متون اصلی طب سنتی ایران انجام گرفت. پس از طبقه‌بندی اطلاعات به دست آمده، تفاوت‌ها و شباهت‌های عوامل موثر بر هر یک از عناوین مزاج و متابولیسم پایه بررسی و تبیین شد. یافته‌ها: عواملی مانند بافت عضلانی بیشتر، سطح بدنی بزرگتر، سن کمتر، مذکر بودن و افزایش فعالیت فیزیکی باعث افزایش میزان متابولیسم پایه می‌شوند؛ از طرفی طبق دیدگاه طب سنتی جثه عضلانی، درشت اندامی، سن کودکی، مرد بودن و تحرک زیاد از جمله عوامل تاثیر‌گذار در تشخیص گرمی مزاج افراد است. این در حالی است که عواملی که سبب کاهش متابولیسم پایه می‌گردند نیز مشابه عوامل تعیین کننده سردی مزاج افراد است. بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه به‌نظر می‌رسد که افراد گرم مزاج، دارای میزان متابولیسم پایه بیشتر و افراد سرد مزاج، دارای متابولیسم پایه کمتری باشند. از دیدگاه طب رایج تنظیم متابولیسم پایه و عوامل موثر بر آن در حفظ حیات انسان‌ها ضرورت دارد. تشخیص و تنظیم مزاج افراد نیز در دیدگاه طب سنتی مهم‌ترین عامل حفظ سلامتی و درمان بیماری‌هاست و علم مزاج شناسی یکی از مفاهیم پایه‌ای طب سنتی بوده و به‌طور مفصل در مورد آن بحث انجام گرفته است. به‌نظر می‌رسد با بررسی دقیق‌تر و مستند نمودن این ارتباط بتوان از دریچه‌ای متفاوت به سلامتی افراد توجه کرد و گزینه‌های بیشتری را در این راستا مورد ارزیابی قرار داد.
