مقدمه و هدف: بررسی روابط متقابل انسان با طبیعت از جنبه مصرف گیاهان دارویی، که ازدیدگاه پزشکی پاسخ به شدت مشکلات محیطی و از دیدگاه منابع طبیعی ضرورت حفاظت و نظارت در بهره‌برداری رویشگاه‌های طبیعی را تبیین می‌کند، نیازمند دستیابی به اطلاعات و بینش عینی از وضعیت جوامع ساکن در نواحی اقلیمی مختلف ایران است که با استفاده از تحقیقات اجتماعی بدست می‌آید.
مواد و روش: به ‌این منظور تحقیق حاضر به‌روش پرسشنامه‌ای انجام گرفت. به ‌منظور کسب اطلاعات و چگونگی از مصرف گیاهان دارویی پرسشنامه‌ها کلیه اعضای خانواده دانشجویان مقیم دانشگاه صنعتی اصفهان را مورد سئوال قرار داد. اندازه جامعه آماری ۶۸۲ نفر تعیین و درمجموع ۱۰۴۷ پرسشنامه تکمیل و مقایسه نظرات گروه‌های آماری، بوسیله آزمون تجزیه واریانس یکطرفه ( ANOVA ) انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد نسبت مصرف کنندگان گیاهان دارویی در مناطق سردسیر بیشترین و در مناطق معتدل کمترین مقدار بود (به ترتیب ۷۵/۶ و ۶۶/۵ درصد). همچنین ساکنان مناطق سردسیر به ‌طور عمده گیاهان دارویی را به شکل دم کرده و در مناطق گرمسیر به صورت عرقیجات استفاده می‌کنند. از مقایسه منابع تهیه گیاهان دارویی نیز مشخص گردید که در مناطق سردسیر طبیعت و در مناطق گرمسیر عطاری‌ها مهم‌ترین منابع تامین گیاهان دارویی برای ساکنین این مناطق هستند.
نتیجه گیری: بدین ترتیب به ‌نظر می‌رسد شرایط اقلیمی سرد مشکلات بیشتری را‌ برای ساکنین این مناطق در پی‌دارد. میزان وابستگی زیاد به طبیعت و برداشت بیش از حد از رویشگاه‌های گیاهان دارویی در اقالیم سرد، تهدیدی جدی برای تخریب رویشگاه‌ها به عنوان مهم‌ترین منبع تهیه گیاهان دارویی به ‌شمار می‌رود و توجه به بهره‌برداری صحیح بر مبنای روش‌های علمی، زراعی کردن گیاهان دارویی به ‌منظور حفظ ذخایر ژنتیکی و بهره‌برداری پایدار امری اجتناب ناپذیر است.