دین مبین اسلام اهمیت ویژه‌ای برای نگهداری سلامت جسم و روح انسان قایل است و روایات متعددی در زمینه‌ی پزشکی و حفظ سلامتی از ائمه‌ی اطهار نقل شده است. در گذشته در کلیه‌ی کشورهای اسلامی تنها کسانی می‌توانستند به کسوت محترم پزشکی درآیند که در زمینه‌ی حکمت، الهیّات، عرفان و منطق مطالعه و دست داشته و لقب حکیم را احراز کرده بودند.
داروپزشکان اسلامی بنیان‌گذاران اخلاق پزشکی در مشرق‌زمین بوده‌اند و خود نیز عامل به‌آن بوده و پیوسته در برخورد با بیماران به مبانی اخلاق پزشکی اسلامی توجه داشته و آن‌را به‌طور کامل رعایت می‌نموده‌‌اند. ابوبکر محمّدبن ذکریای رازی در کتاب حاوی و منصوری، شیخ‌الّرئیس ابوعلی‌‌سینا در قانون، ابوبکر احمد خوینی در هدایه المتعلّمین و سیّد‌اسماعیل جرجانی در ذخیره‌ی خوارزمشاهی و سایر آثار پزشکی و عرفانی خود، به مبحث اخلاق در پزشکی توجّه خاص مبذول داشته‌اند. در این مقاله مروری بر نظرات و آراء دانشمندان اسلامی در مورد اخلاق پزشکی خواهیم داشت.
Moattar F, Moattar H. Islamic and Iranian Scientists as Founders and Authors of the Charter of Medical Ethics. jiitm 2010; 1 (2) :113-116 URL: http://jiitm.ir/article-1-46-fa.html
معطّر فریبرز، معطّر هادی. دانشمندان بزرگ اسلامی و ایرانی، پایه‌گذاران و تدوین‌‌کنندگان منشور اخلاق پزشکی. مجله طب سنتي اسلام وايران. 1389; 1 (2) :113-116
