سابقه و هدف: انتخاب یک نظام ارزشیابی مناسب یکی از رویکردهای مهم در فرایندهای آموزشی و ارزیابی عملکرد حرفه‌ای دانشجویان است. هدف از این تحقیق ارزیابی مهارت‌های بالینی دانشجویان دکتری طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی ایران به روش «مینی‌سی‌ایکس» بوده است. مواد و روشها: این پژوهش از نوع طرح سری زمانی منقطع با تکرار چندگانۀ مداخله است که در دانشکدۀ طب ایرانی (وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران) انجام شد. جامعۀ آماری این پژوهش ۲۰ نفر از دانشجویان دکتری تخصصی طب ایرانی دوره کارورزی عرصه از سال ۱۳۹۵ تا سال ۱۳۹۷ بودند که به روش سرشماری در قالب چهار گروه ۵ نفری وارد مطالعه شدند. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی متناسب با نرم‌افزار SPSS (نسخۀ ۲۴) استفاده شد. یافته‌ها: میانگین و انحراف‌معیار نمره‌های پایانی دانشجویان به‌تفکیک گروه متفاوت بود و نمره‌های پایانی هر چهار گروه با نمره‌های میان‌ترم آنان اختلافی معنادار (۰/۰۵≥ p) داشت. بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده رضایت کلی دانشجویان از ارزیابی به روش مینی‌سی‌ایکس در گروه اول با میانگین و انحراف‌معیار ۰/۰۰ ± ۵/۰۰ گروه دوم با میانگین و انحراف‌معیار ۰/۵۴ ±۴/۴۰، گروه سوم با میانگین و انحراف‌معیار ۲/۱۹ ±۳/۴۰ و گروه چهارم با میانگین و انحراف‌معیار ۰/۸۹ ±۴/۶۰ و در کل با میانگین و انحراف‌معیار ۱/۲۶± ۴/۳۵ محاسبه شد. بالاتر بودن این اعداد از میانگین متوسط پرسش‌نامه رضایت دانشجویان را از آزمون نشان می‌دهد؛ گروه اول بیشترین رضایت و گروه سوم کمترین رضایت را داشتند. همچنین، رضایت کلی استادان از ارزیابی به روش مینی‌سی‌ایکس با میانگین و انحراف‌معیار ۱/۳۴ ±۵/۱۴ محاسبه شد و چون اعداد به‌دست‌آمده از میانگین متوسط پرسش‌نامه بالاتر بودند رضایت استادان را نیز از آزمون بیان می‌کرد. نتیجه‌گیری: به‌سبب برقراری عدالت آموزشی و کاهش سوگیری ارزیابان به شیوه‌های سنتی، ارزیابی با این آزمون موجب یادگیری مهارت‌های بالینی دانشجویان و افزایش رضایتمندی استادان و به‌ویژه دانشجویان، از نحوۀ ارزشیابی شد.
