سابقه و هدف: مهارتهای ارتباطی به عنوان رفتارهایی مهم، فرد را قادر به تعامل مؤثر کرده و بیانگر سلامت رفتاری و اجتماعی فرد میباشند. نظر به اهمیت مهارت ارتباطی در کسب مهارتهای علمی، این پژوهش با هدف بررسی رابطۀ مزاج با مهارت ارتباطی در دانشجویان دانشکدۀ پرستاری و مامایی شهر بوشهر در سال ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۷ انجام شد. مواد و روشها: پژوهش حاضر یک مطالعۀ مقطعی از نوع همبستگی است که بر روی ۳۰۰ نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی شهر بوشهر به صورت تمام شماری در سال ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۷ انجام شد. دادهها با استفاده از پرسشنامههای مزاجشناسی مجاهدی (۱۳۹۳) و مهارت ارتباطی کوئین دام (۲۰۰۴) جمعآوری و با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش ۲۲ با ارائۀ شاخصهای توصیفی روشهای آمار توصیفی و آزمون های کای-دو، T مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه در سطح معنیداری ۰۵/۰ تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: از بین ۳۰۰ دانشجو، مزاج سرد و خشک ۹۴ نفر( د۸/۳۱ nرصد)، مزاج سرد و تر ۹۳ نفر (۳۱/۴درصد)، مزاج گرم و تر ۵۵ نفر (۱۸/۶ درصد) و مزاج گرم و خشک ۵۴ نفر (۱۸/۲ درصد) بودند. میانگین نمرۀ مهارتهای ارتباطی بالاتر از حد متوسط بود(۹/۷۲±۱۰۸/۲۱) میانگین نمرۀ مهارتهای ارتباطی به ترتیب در دانشجویان با مزاج سرد و تر (۶/۸۴±۱۰۷/۴۸۱)، مزاج سرد و خشک (۱۰/۶۷±۱۰۴/۱)، مزاج گرم و تر (۷/۴۳±۱۱۲/۹۸) و مزاج گرم و خشک (۸/۴۲±۱۱۲/۷۲) بود. بین مزاج دانشجویان با مهارت ارتباطی رابطۀ معنیداری مشاهده شد؛ بهطوری که دانشجویان با مزاج گرم و تر و همچنین مزاج گرم و خشک به نسبت دانشجویان با مزاج سرد و تر و مزاج سرد و خشک از مهارت ارتباطی بالاتری برخوردار بودند (۰.۰۰۱>p). نتیجهگیری: نظر به ارتباط مزاج با مهارتهای ارتباطی پیشنهاد میشود توجه به مزاج دانشجویان و برنامهریزیهای لازم در خصوص اصلاح مزاج بهمنظور افزایش مهارتهای ارتباطی دانشجویان در نظر گرفته شود.
