سابقه و هدف: استفاده از گیاهان سنتی و بومی به عنوان طب مکمل در ۲۰ تا ۲۵ سال گذشته در دنیا افزایش یافته است. گیاه زنجبیل با نام علمی "Zingiber officinale Roscoe" یکی از گیاهان مورد استفاده در طب سنتی باستان بوده و گزارش شده است که بهواسطۀ اجزای مفید و ترکیبات سلامت‌بخش خود، نقش مهمی در پیشگیری و درمان بیماری‌ها دارد. هدف از مطالعۀ حاضر، مرور اثرات سلامت‌بخش گیاه زنجبیل با تأکید بر علم نوین و دیدگاه طب سنتی اسلامی است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعۀ مروری، متون کتابخانهای و برگزیدۀ طب سنتی اسلامی، روایات و تمامی مقالات ثبت شده در پایگاه‌های اطلاعاتی علمی معتبر شاملPubMed, Iran medex, Magiran, SID, Google Scholar با در نظر گرفتن کلیدواژه‌هایGinger, Islamic Traditional Medicine, Health Benefits, Modern Science اثرات سلامت‌بخش و بیماری زنجبیل طی سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ جستجو، بحث و بررسی شد. یافته‌ها: بهنظر می‌رسد که زنجبیل به عنوان داروی با طبع گرم در درمان بسیاری از اختلالات از جمله تهوع، فشار خون پایین، سنگ مثانه، کنترل درد، قاعدگی دردناک زنان، بیماری‌های باکتریایی و قارچی مؤثر است. اجزاء تشکیل دهندۀ گیاه زنجبیل از جمله زینجیبرن، زینجرون، شوگائول‌ها، جینجرول و پارادول با اثرات ضد التهابی، آنتی‌اکسیدانی، ضد رگ‌زایی، شبه انسولینی و تحریک فعالیت سلول‌های بتا و مهار تجمع پلاکتی، نقش مهمی در پیشگیری و درمان بسیاری از اختلالات و بیماری‌ها از جمله دیابت، تهوع و استفراغ بارداری، آرتریت روماتوئید، سرطان، آسم و برونشیت دارند. نتیجه‌گیری: با در نظر گرفتن اثرات مفید و سلامت‌بخش گیاه زنجبیل، استفاده از آن به عنوان طب مکمل در درمان بیماری‌ها توصیه می‌شود.
Khajebishak Y, Yaghchian M, Mohajeri M, Payahoo L. Ginger (Zingiber officinale Roscoe): A review of its therapeutic uses based on the perspective of modern science and traditional Persian medicine. jiitm 2018; 9 (3) :239-250 URL: http://jiitm.ir/article-1-1023-fa.html
خواجه بیشک یاسر، یاغچیان مهدی، مهاجری مهسا، پیاهو لاله. مروری بر کاربردهای درمانی زنجبیل از دیدگاه علم نوین و طب سنتی اسلامی. مجله طب سنتي اسلام وايران. 1397; 9 (3) :239-250
